día que o detiveron, José Villaverde dirixíase ao seu lugar de traballo na estación de trens da Coruña. Pero aquel non foi un día de traballo, apenas unha hora despois aparecía un grupo de homes armados preguntando el. Levárono. Cincuenta e sete días despois era asasinado preto do que hoxe é o polígono de Sabón, en Oseira. Era un día de verán, anubrado e de temperaturas suaves. O seu corpo apareceu tirado nunha cuneta.

José Villaverde Velo, nado en Santiago de Compostela a mediados de xullo de 1894, foi unha das figuras máis importantes do movemento sindical galego, especialmente o de corte máis libertario ou anarquista. Un home intelixente e dunha cultura ética que a súa familia mostra con orgullo. As súas ideas levárono primeiro ao cárcere e máis tarde lle custaron a vida. Sobre el pesaba unha sentenza da que era consciente: «Non me queren matar dun tiro, quérenme matar moralmente» chegou a recoñecelo á súa última compañeira, Palmira Outeiro. Villaverde representaba todo aquilo contra o que os golpistas do 36 se levantaran en armas, e se ben lle ofreceron a posibilidade de evitar a condena a cambio da cal colaborase co futuro réxime, Villaverde foi tallante, xamais esquecería a súa historia nin quen era.